Najważniejszym zabytkiem, jak również niemym świadkiem wydarzeń historycznych na terenie gminy jest niewątpliwie Cerkiew św. Męczennicy Paraskewii w Łopience, której powstanie datuje się na 1829 r. Swego czasu było to słynne miejsce kultu maryjnego, a to za sprawą cudownej ikony Matki Bożej, umieszczonej pierwotnie w murowanej kapliczce na długo przed wybudowaniem cerkwi. Jeszcze na początku XX wieku odpusty w Łopience nawiedzane były przez pielgrzymów z Galicji, Węgier i Rusi. Niestety działania prowadzone podczas II Wojny Światowej doprowadziły do całkowitego zniszczenia wsi, a ludność rusińska została wysiedlona. Ocalała jedynie cerkiew – pusta, ponieważ cudowny obraz wraz z ołtarzem został wywieziony do kościoła w Polańczyku. Po długich latach starań Towarzystwo Opieki nad Zabytkami doprowadziło do rekonstrukcji świątyni, a w 2000 r. poświęcono w niej kopię ikony Matki Bożej Łopieńskiej. Od tego czasu Łopienka jest celem pielgrzymek i wypraw turystycznych, a odbywające się latem msze w dwóch obrządkach gromadzą licznych wiernych. Cerkiew można zwiedzać przez cały rok. Najłatwiej dostać się do niej drogą wiodącą od parkingu przy drodze Dołżyca – Terka (miejscowość Buk). Po drodze warto zwrócić uwagę na rozlewiska będące siedliskiem bobrów, a także słynne bieszczadzkie retorty – piece do wypalania węgla drzewnego. Do Łopienki można też dojechać na rowerze: z Cisnej jest to ok. 13 km w jedną stronę.

W poszukiwaniu nieistniejących już bieszczadzkich wsi warto się wybrać ścieżką historyczno-przyrodniczą „Bieszczady Odnalezione”. Jest to szlak utworzony przez Stowarzyszenie Rozwoju Wetliny i Okolic, dzięki któremu oznakowane zostały 3 dawne osady: Jaworzec, Łuh i Zawój. Dokładne informacje i przebieg ścieżki na mapie można znaleźć na stronie http://www.cisna.pl/pl/informacja-turystyczna/sciezka-historyczno-przyrodnicza-bieszczady-odnalezione.

Będąc już w okolicy Zawoju, nie sposób przeoczyć Rezerwatu Sine Wiry. Jest to rezerwat krajobrazowy, który obejmuje odcinek rzeki Wetliny wraz z jej przepięknym przełomem. Tuż obok wejścia na stary cmentarz w Zawoju natrafić można na początek ścieżki widokowej „Sine Wiry II”, a w razie pogorszenia pogody – schronić się w murowanej wiacie. Nieco dalej, idąc drogą wzdłuż Wetliny w kierunku zachodnim, dochodzi się do najbardziej znanej części rezerwatu, gdzie wyznaczona jest ścieżka widokowa „Sine Wiry”. Tam właśnie znajdują się rzeczne głębiny, którym cały obszar zawdzięcza swoją nazwę. Potocznie nazywano je wirami lub baduniami, a największy z nich zwano „Sinym”. Cały przełom Wetliny usiany jest ogromnymi głazami.

Okolice Cisnej można zwiedzać pieszo, na rowerze, samochodem, albo też… Bieszczadzką Kolejką Leśną, której historia sięga XIX wieku. Od tego czasu – z przerwami wynikającymi z działań wojennych czy też wyludnienia Bieszczadów po II Wojnie Światowej – użytkowana była linia z Nowego Łupkowa do Cisnej, w latach 50. i 60. ubiegłego wieku rozbudowana o kolejne odcinki. Obecnie Bieszczadzka Kolejka Leśna jeździ w dwóch relacjach: Majdan – Przysłup – Majdan oraz Majdan – Balnica – Majdan. Kolejka ma również swoją stację w Cisnej, choć aby w pełni poczuć jej klimat, warto jednak przejechać całą trasę, wsiadając do pociągu w oddalonym o zaledwie 3 kilometry Majdanie. Będąc tam warto wygospodarować nieco czasu na obejrzenie eksponatów związanych z koleją wąskotorową w Bieszczadach, które wystawione są w niewielkiej izbie muzealnej znajdującej się w wyremontowanym budynku stacji. Dalsze informacje, w tym rozkład jazdy kolejki i cennik biletów znajdują się na stronie http://kolejka.bieszczady.pl/.

Jak już się rzekło, Cisna to przede wszystkim baza wypadowa w góry. Przebiega tędy Główny Szlak Beskidzki (znaki czerwone), który wiedzie z Komańczy przez Chryszczatą, Przełęcz Żebrak i Wołosań, a następnie przez Smerek, Połoninę Wetlińską, Caryńską, masyw Tarnicy aż do Wołosatego. Ponieważ po drodze krzyżuje się z wieloma innymi szlakami, możliwości wyboru trasy są właściwie nieograniczone.

Można również zwiedzać okolice Cisnej na rowerze: co prawda na połoniny nie ma wstępu dla dwóch kółek, ale za to wyznaczono kilka niezwykle widokowych tras rowerowych. Szczególnie godną polecenia jest 35-kilometrowa pętla Cisna – Kalnica – Sine Wiry – Buk – Dołżyca – Cisna, która wiedzie przez wspomniany już wcześniej rezerwat, a także obok nieistniejących już bieszczadzkich wsi. Jest to idealny sposób na spędzenie kilku godzin aktywnie i na łonie natury, bądź też – na rozjazd po sobotnim maratonie Cyklokarpaty.

Inne propozycje tras i ich dokładny przebieg można znaleźć na stronie http://www.cisna.pl/pl/informacja-turystyczna/szlaki-rowerowe.

Wszystkim miłośnikom bieszczadzkiej fauny – a zwłaszcza dzieciom – polecić można „Leśny zwierzyniec” w Lisznej koło Cisnej. Wśród około 30 gatunków mieszkających w nim zwierząt są między innymi jelenie, daniele, muflony, dziki, szopy, jenoty, nutrie, fretki, susły, króliki, świnki morskie, gęsi gęgawe, gęsi bernikle, kaczki krzyżówki, kaczki szmaragdowe, kaczki czubate, bażanty, przepiórki. Przy czym z każdym rokiem jest ich coraz więcej! Dzięki dostępnej przy wejściu specjalnej karmie, można niemal każde ze zwierząt zobaczyć z bliska i karmiąc je poczuć prawdziwą więź z naturą. Dotrzeć do Lisznej można pieszo, rowerem lub samochodem – to tylko 4 km z centrum Cisnej. Zwierzyniec czynny jest od 1 maja do 30 września od 10:00 do 18:00.